Is hij niet prachtig? De eerste keer dat ik er eentje zag vergeet ik niet gauw. Vanaf een overhangende tak dook hij als een speer de Aveyron in, om in no time weer naar zijn uitkijkpost terug te keren. Met een visje in z’n bek. Sindsdien beleef ik iedere ‘blauwe flits’ als een klein feestje.

We hebben wel een paar dingen gemeen, de ijsvogel en ik. Zo zitten we allebei graag aan de waterkant, maar houden we niet zo van zwemmen. En we hebben – al doet zijn naam anders vermoeden – een hekel aan strenge winters. Daarnaast wordt de ijsvogel een grote mate van loyaliteit toegedicht, een mooie eigenschap die mij ook niet geheel vreemd is.